Biesta, G. J. J. (2017). Letting Art Teach – Art Education “after” Joseph Beuys (1ste editie). Amsterdam University Press.
De actie van iets tonen, wanneer iemand iets aan iemand tonen, impliceert dat er iets te zien is en, specifieker, dat dit de moeite waarde is (Biesta, 2017, pp. 44)
Iemand iets uitleggen is een complex geheel. Je brengt hiermee iemand in een domein van zingeving. Abstracter gezegd breng je iemand in een wereld. Een wereld waarin sommige zaken lijken te begrijpen en andere zaken niet. Wanneer je les geeft geef je niet alleen de waarheid, maar ook de criteria waarom het waarom het herkent kan worden als waar. Iets uitleggen houdt niet aan dat met de redenatie de student indoctrineert, maar dat de student zich gaat verhouden tot de redenatie (Biesta, 2017, pp. 45). à TONEN KOPPEL AAN RANCIERE
Als het de ambitie is van de leraar om de vrijheid aan de student te geven en de student als subject te beschouwen, dan moet de leraar zijn verlangen om te controleren loslaten (Biesta, 2017, pp. 48).
De kunst verdwijnt uit de educatie, wanneer we spreken van kunsteducatie, wanneer met probeert het nut en de noodzaak te instrumentaliseren. Er wordt dan gezocht naar een reden waarom de kunst nuttig is binnen de educatie, maar de nuttigheid dient dan niet meer de kunst maar een ander doel. Veelal zijn dit doelen met een hoge status, zoals taal, wiskunde en wetenschap, maar ook wordt de verbetering van andere vaardigheden vaak gepropageerd, zoals daar zijn empathie, moraliteit, creativiteit, kritisch denken enzovoort. Vandaag de dag wordt de nuttigheid van kunst vooral verdedigt vanuit de ontwikkeling van het brein. Deze instrumentalisering geeft aan dat het hierin niet gaat om de kunst zelf, wanneer er een ander nuttiger middel gevonden wordt om het doel te instrumentaliseren, dan zal dat de kunst vervangen (Biesta, 2017, pp. 53-53). à NUT
In plaats van ons af te vragen wat educatie produceert dienen we ons af te vragen wat educatie betekent. We moeten ons niet afvragen wat educatie maakt, maar wat educatie mogelijk maakt (Biesta, 2017, pp. 54).
Door de beweging in het onderwijslandschap die zich steeds meer richt op leeropbrengsten richten meer kinderen zich op de gewenste uitkomsten in het educatieve systeem. De kunsten hebben binnen de educatie de rol om de mogelijkheden van ieder individu om zijn stem te laten horen, zijn eigen betekenis te vormen, eigen talenten te ontdekken, zich te verhouden tot de eigen creativiteit en vanuit dit alles expressie te tonen. Wanneer educatie zich richt op testscores, die creativiteit onbelangrijk maken of creativiteit toestaan wanneer ze de juiste uitkomst bewerkstelligt, die niet in het verlengde liggen van het belang van de student zijn eigenheid en geen beroep doen op het exploreren en onderzoeken, dan hebben de kunsten hier een belangrijke rol te pakken (Biesta, 2017, pp.57). à NUT VAN KUNSTEDUCATIE
Te bestaan als een subject betekent dat je verantwoordelijk bent voor de eigen acties, intenties en verantwoordelijkheid. Dit betekent niet dat je daarmee kunst ontsnappen aan wat van buitenaf bepaald is, maar is dat je je hiertoe met jouw eigen verlangen toe dient te verhouden (Biesta, 2017, pp. 57-58). à CURRICULUM, MEETBAAR MAKEN
Het bestaan als subject gaat over wat we doen en wat we niet doen. Het gaat niet over wie we zien, maar hoe we zijn of, realisitsch gezien, proberen te zijn. Als subject ben je dus zowel sturend in wereld als afhankelijk van de wereld (Biesta, 2017, pp. 63) à MEETBAAR MAKEN, BEWIJSDOSSIER
Wanneer we weerstand tegen komen in de wereld, materieel of sociaal, dan ervaren we dat de wereld geen geconstrueerd geheel is, en zeker niet zoals door ons geconstrueerd, maar dit deze materiele en sociale wereld bestaat met daarbinnen eigen rechten en integriteit (Biesta, 2017, pp. 64). à KOPPEL AAN JE VERHOUDEN TOT
Wat doen we als we weerstand tegen komen in de sociale of materiele wereld? We reageren, veralgemeniseerd op drie wijzen. De eerste wijze is dat we harder ons best gaan doen om onze intenties en ambitites te bereiken à SLUIT AAN BIJ PERSISTENTE CREATIVITEITSTHEORIEEN. Het is risico van harder ons best gaan doen is dat we hetgeen dat weerstand biedt kapotmaken. Een tweede wijze die we toepassen is dat we ons terugtrekken van hetgeen ons dat weerstand biedt. Biesta noemt dit wereldvernietiging. Dit omdat het te moeilijk is, niet de moeite waard, te frustrerend of dergelijke redenen. à SLUIT AAN BIJ PODCAST RUTGER EN MATHEW E.A. . Het risico van terugtrekken is dat je je niet meer verhoudt tot de wereld en aan zelfvernietiging doet. De derde wijze om met de weerstand om te gaan is die van het bestaan in de wereld en de uiterste probeert te vermijden. Hierbij probeer je in dialoog te blijven met het sociale of materiële. Je bent door de dialoog in verhouding met iets of iemand op die wijze dat er voor beide ruimte is (Biesta, 2017, pp. 64-65). à LAATSTE SLUIT AAN BIJ 3 VRAGEN VAN BIESTA
Om te beginnen kan er gekeken worden vanuit de kritische (kunst)pedagogiek. Biesta (2017) noemt het belang van in de wereld staan en je als mens te verbinden met de wereld. De vragen stellen ‘hoe kan ik het begrijpen?’ en ‘wat vraagt dit van mij?’ kunnen hierbij helpen. à DRIE VRAGEN
Door de ontmoeting tussen de verlangens en de weerstand en door deze in relatie met elkaar te brengen beseffen we ons dat onze verlangens niet als vanzelf bereikt worden. Kunst is de dialoog van de mens met de wereld, kunst de exploratie van transformatie van onze verlangens, zodat deze een positieve bijdrage kunnen leveren aan de manieren waarop we kunnen bestaan in de wereld wanneer we volwassen zijn (Biesta, 2017, pp. 72). à JE VERHOUDEN, DE STUDENT, KUNST
Er zijn, beschrijft Biesta (2017, pp. 77-79), drie kwalitatieve kanalen om in dialoog te zijn met de wereld. Met het hoofd, het hard en de handen. à Vrije School
Vanuit educatief oogpunt is het belangrijk een bijdrage te leveren aan het expressief kunnen zijn. Expressie tonen is slechts de eerste stap. Hierna gaan het om te kwaliteit van wat expressief is getoond. Het gaat hierin dus niet alleen om kennis en vaardigheden, maar ook over het grotere vraagstuk van het bestaansrecht van het getoonde in de wereld (Biesta, 2017, pp. 85) à NUT
Biesta (2017, pp. 85-91) beschrijft drie wijze waarop de expressie kan worden begeleid. Allereerst noemt hij het interrumperen. Deze onderbreking in het uitwerken van plannen die de docent maakt kan gebruikt worden om de aandacht van de student op iets nieuws te richten, om een suggestie te doen, die verdiepend of verbredend is voor waar de leerling mee bezig is. Een tweede wijze die hij benoemt is het bieden van weerstand door iets in het midden te leggen voor de leerling. Hiermee doe je een beroep op de student om de verantwoordelijkheid en de vrijheid te nemen zich ertoe te verhouden. Een derde wijze is onderhouden van de leerling, zodat de leerling zijn verlangens kan blijven verhouden tot de opdracht. Onderhouden in die zin dat de leerling begeleidt dient te worden. In het gehele proces is het van belang de leerling niet op zichzelf te laten, maar zich te laten blijven verhouden. Omdat kunst tijd nodig heeft kan niet alles in hetzelfde tempo worden gedaan, daarnaast geeft kunst de mogelijkheid tot vertraging. De kunsten kunnen een belangrijke rol spelen in het bieden van in het bieden van ondersteuning en voeding van de verlangens. Dit omdat ze deels kunnen enthousiasmeren en plezier kunnen bieden àSLUIT AAN BIJ HARLAND EN HETLAND en deels omdat ze mogelijkheden bieden tot weerstand ervaren. De kunsten kunnen je hierdoor ergens brengen waar je anders niet was gekomen. à Sluit aan bij VERWONDEREN.
Kunst kan weerstand bieden, kunst kan vertragen, kunst kan mensen stoppen door te gaan op het pad waarop ze bezig waren, kunst kan ons aan het denken zetten, kunst kan ons bevragen, kunst kan ons hart doen overslaan, kunst kan ons iets bieden om onze tanden in te zetten (Biesta, 2017, pp. 89). à REDEN
Doceren is een handelen waarbij iemand iets toont aan iemand anders. Het in dialoog komen is de eerste en belangrijkste zaak om tot begrip te komen (Biesta, 2017, pp.95). à BURGERSCHAP, GEINTEGREERD
Om ons te oriënteren in de wereld is het belangrijk dat we onze acties richting en reden geven. In de literatuur wordt ook wel beschreven dat we de ander empatisch en moreel beter begrijpen wanneer we ons tot hen verhouden. In andere worden om ergens om te kunnen geven moeten we een verlangen hebben om erom te geven (Biesta, 2017, pp.96-97). à KRITISCHE DISCUSSIE HIEROVER (BOLER 1997, zie boekjes biesta voor bron) à KOPPEL LOIS EN HETLAND MOREEL, TRITS à PODCAST RUTGER EN MATTHEW
In de kunst is het net als in de wereld zo dat er soms grenzen zijn aan het kunnen verklaren. In plaats van het kunnen verklaren dien je er dan maar mee te leven (Biesta, 2017, pp. 99)
Kunst stelt allicht andere vragen aan het onderwijs. In plaats van de vraag ‘wat kan ik hiervan leren?’ stelt kunst juist de vraag ‘hoe kan ik dit begrijpen?’ (Biesta, 2017, pp. 100). à KOPPEL AAN NUT