6 weken lesgeven in Nepal. Theaterlessen dus. Via SPAK, School of Preforming Arts Kathamandu, heb ik bijzondere ervaringen mee mogen maken die mij als docent en mens nieuwe inzichten hebben gegeven. 6 Weken lesgeven in Nepal betekent op weeshuizen lesgeven, waar de ene keer wel begeleiders zijn en de andere keer de kinderen zelf alles dienen te runnen. Waar iedere keer de kinderen vol enthousiasme les willen hebben. Waar je de ene keer tussen hondenpoep lesgeeft, de vlooien op je been voelt, de apen mango’s gooien of ineens in een luxe school les geeft.
Hieronder vind je één van mijn belevenissen tijdens deze 6 weken.
Deze zaterdag heb ik helemaal vrij besteed. Vandaag dus geen les. Vroeg uit de veren met lichte hoofdpijn (geen Nepalese drank voor mij meer). De taxi (een mini-suzuki, waar we met zijn vijfen inzaten, exclusief chauffeur) naar de markt waar SPAK&beans (het cateringbedrijfje van SPAK) een kraam had. Hier was van alles te koop. Ik heb volkoren noodles (die eruit ziet als Tagliatelle) en zwarte rijst meegenomen.
Daarna ben ik door het toeristische Thamel gelopen en naar Durbar Square van Kathmandu stad. Daar kreeg ik een geweldige rondleiding over het plein. Ook hier weer de befaamde kamasutra tempel. Daarnaast het huis van de living Godes. Een meisje dat als God wordt beschouwd tot ze menstrueert, daarna wordt er volgens heftige criteria een nieuw meisje gekozen. Wat een ervaring. Ik kwam boven in de kamer waar het meisje zou moeten zitten, maar ze was nog niet klaar. Ze moest zich nog omkleden. Ik zat op de grond te wachten. En daar kwam ze, met trillende ogen, binnengelopen. Een god. Een tika later en na geen zinnen woord te hebben kunnen gewisseld vervolgde ik mijn weg. Door de gids ook het één en ander geleerd over Hindoeisme en Boedisme. Prettig geloof, tenminste zo praatte hij erover. Ik ben nog niet bekeerd. Die stip op mijn hoofd vind ik zo afleidend. Ik denk steeds: ‘Wat is dat koude plekje tussen mijn ogen’.Na heerlijk op een terras met wat Fransen te hebben gesproken was ik onderweg naar het huidige royal palace om even een kiekje te maken. Onderweg nog even met een beeldend kunstenaar gesproken die mandela’s maken. Hij had net geëxposeerd in Beijing en poseert volgende maand in, jawel, Voorburg. Om de hoek dus. Weer wat geleerd over mandela’s en de betekenis en hoe vrij er met de interpretatie omgegaan mag worden. In principe mag alles, zolang als je de figuren maar hetzelfde afbeeld. Een soort recept voor pizza dus, alles mag erop, als er maar tomatensaus en kaas op zit en hij rond is.
Hierna nog enkele tempels bezocht, op een toren gestaan met heel mooi uitzicht over de vallei en tot slot een tempel opgezocht waar apen los lopen (niet de grote Monkey Temple, maar een andere). Wat een gemene beesten zijn dat zeg…Ze sissen naar je als je er langs wilt en permitteren zich alles. Over beestjes gesproken: De kakkerlakken heb ik ook al gezien en de gekko op mijn kamer was een ander ‘hoogtepunt’. Ik ben erachter dat ik niet zo’n held ben als dat… nou, ja ik had het eigenlijk ook nooit gedacht.
NAMASTE
